الحديث الثاني والأربعون:
عن أنس رضي الله عنه قال: سمعت رسول الله (صلى الله عليه وسلم) يقول: “قال الله تعالى: يا ابن آدم إنك ما دعوتني ورجوتني غفرت لك على ما كان منك ولا أبالي، يا ابن آدم لو بلغت ذنوبك عنان السماء ثم استغفرتني غفرت لك، يا ابن آدم إنك لو أتيتني بقراب الأرض خطايا ثم لقيتني لا تشرك بي شيئاً لأتيتك بقرابها مغفرة“. (رواه الترمذي، وقال: حديث حسن صحيح)
واته : خواى به‌رز و پايه‌دار فه‌رموويه‌تى : ئه‌ى ئاده‌ميزاد به‌ڕاستى تۆ چه‌نێك لێم بپاڕێيته‌وه و تكام لـێبكه‌يت و ئوميدت پێم هه‌بێت لێت خۆشده‌بم هه‌ر چه‌نێك تاوانت هه‌بێت و بايه‌خى پێناده‌م ، ئه‌ى ئاده‌ميزاد به‌ڕاستى ئه‌گه‌ر تاوانه‌كانت بگه‌نه ئاستى ئاسمان و پاشان داواى لێخۆشبوونم لـێبكه‌يت ئه‌وا لێت خۆشده‌بم و بايه‌خى پێناده‌م ، ئه‌ى ئاده‌ميزاد به‌ڕاستى ئه‌گه‌ر به نزيكه‌ى زه‌وى به هه‌ڵه و تاوانه‌وه بێيت بۆ لام و ئه‌نجا پێمبگه‌يت و هيچ شتێكت نه‌كردبێت به شه‌ريكم ئه‌وا منيش به نزيكه‌ى زه‌وى به لێخۆشبووه‌نه‌وه دێم بۆ لات .
سوود
1-لەم فەرموودەیەدا گەورەیی داواى لێخۆش بوون کردن لەخوا دەردەکەوێ وە ئەوەش دەردەکەوێ کە ئینسان هەرچەندە گوناحى زۆربن ئەگەر داواى لەخوا کرد کە لێى خۆش بێت لێى خۆش دەبێت .
عن ابي هريرة (رضى الله عنه) قال : سمعت رسول الله (صلى الله عليه وسلم) يقول : والله إني لأستغفر الله وأتوب إليه في اليوم أكثر من سبعين مرة . رواه البخارى.
واتە : ئەوبو هورەیرە (رضى الله عنه) دەڵێ : لەپێغەمبەرم بیستووە (صلى الله عليه وسلم) دەیفەرموو : سوێند بەخوا لەرۆژێکدا زیاتر لە حەفتا جار داواى لێخۆش بوون و تەوبە دەکەم لەخودا.
وە خودا دەفەرموێت :{ قل يا عبادي الذين أسرفوا على أنفسهم لا تقنطوا من رحمة الله إن الله يغفر الذنوب جميعا إنه هو الغفور الرحيم}الزمر :53.
واتە : ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر (صلی الله علیه وسلم) پێیان بڵێ: خوا ده‌فه‌رموێت: ئه‌ی به‌نده‌کانم.. ئه‌وانه‌ی که خۆتان گوناهبار کردووه و هه‌ڵه‌تان زۆره، نائومێد مه‌بن له ڕه‌حمه‌تی خوا، چونکه به‌ڕاستی ئه‌گه‌ر ئێوه ته‌وبه‌ی ڕاست و دروست بکه‌ن، خوا له‌هه‌موو گوناهو هه‌ڵه‌کانتان خۆش ده‌بێت، چونکه بێگومان ئه‌و خوایه زۆر لێخۆشبوو لێبورده‌یه و زۆر به سۆزو میهره‌بانیشه.
عن عبادة بن الصامت (رضى الله عنه) قال : سمعت رسول الله (صلى الله عليه وسلم) يقول : (من استغفر للمؤمنين والمؤمنات كتب الله له بكل مؤمن ومؤمنه حسنه )) رواه الطبراني وحسنه الالباني في صحيح الجامع.
واتە: هەریەکێک داواى لێبوردن بکات بۆ بڕوادارانى پیاو و ئافرەت خودا بۆ هەر ئیماندارێکى پیاو و ئافرەت خێرێکى بۆ دەنوسرێ.
جا تۆش بڵێ {رب اغفر لي ولوالدي وللمؤمنين والمؤمنات}.
2-وەلەم فەرموودەیەدا گەورەیى کارى ئەوانەمان بۆ دەردەکەوێ کە لەسەر ئیمان و یەکخواناسى (توحید) دونیا بەجێدەهێڵن :
عن أبي ذر – رضي اللَّه عنه – عن أبي ذر قال: قال رسول الله – صلى الله عليه وسلم -: ” يقول الله عز وجل: من جاء بالحسنة فله عشر أمثالها وأزيد ومن جاء بالسيئة فجزاؤه سيئة مثلها أو أغفر ومن تقرب مني شبرا تقربت منه ذراعا ومن تقرب مني ذراعا تقربت منه باعا ومن أتاني يمشي أتيته هرولة ومن لقيني بقراب الأرض خطيئة لا يشرك بي شيئا لقيته بمثلها مغفرة ” رواه مسلم
واتە:پێغەمبەر (صلى الله علیه وسلم) دەفەرموێت : خودا(جل جلاله) دەفەرموێ: هەر یەکێک کردەوەیەکى چاک لەگەڵ خۆیدا بێنێ دەبەرامبەر پاداشتى دەدرێتەوە یا زیاتریش وە هەریەکێک کردەوەیەکى خراپى لەگەڵ خۆیدا هێنا ئەوەى تۆڵەى هەر گوناهێک وەکو خۆیەتى یا لێى خۆش دەبم , وەهەریەکێک یەک بست بە طاعەت لەمن نزیک بێتەوە ئەوەیەک گەز لە ئەو نزیک دەبمەوە وە هەریەکێک یەک گەز لەمن نزیک بکەویتەوە من یەک باڵ لەو نزیک دەبمەوە وە رهەریەکێک بێت بۆ لام بە رۆیشتن من بەراکردن (هرولة) دەچم بۆ لاى وە هەر یەکێک پێم بگا بەقەد نزیکى زەوى گوناحى پێ بێت شیرکى بۆ بڕیار نەدابم منیش بە قەد نزیکى زەوى لێ خۆش بوونى پی دەبەخشم.
